Interview met Yoram Roemersma

“Het is niet heel gek dat ik in de consultancy terecht ben gekomen. Mijn moeder heeft een pedagogisch hart. Zij is dus dag in dag uit bezig met het benutten en ontwikkelen van andermans potentieel. Die overdrachtsenergie en passie heb ik van haar geërfd. En gelukkig ook het bijbehorende verantwoordelijkheidsgevoel.

Ik kom uit een gezin van gescheiden ouders. In zo’n gezin zie je vaak dat de oudste tijdens de puberteit een ouderrol oppakt, en dat was ik. Deze opvoeding maakte dat ik al snel volwassen moest worden. Ik nam al op jonge leeftijd de zorg voor anderen in mijn gezin op me, wat bij mij een sterk verantwoordelijkheidsgevoel heeft ontwikkeld. Ik leerde dat goede planning van tijd, geld en energie essentieel is, want anders kom je in de problemen. Dat je proactief moet zijn en actie moet ondernemen, niet bij de pakken neer moet zitten.

Mijn jeugd voelde meer als overleven dan leven. Daaruit heb ik een cruciale les getrokken: ‘Dit leven is niet voor mij’. Dat leidde tot mijn besluit om mijn eigen toekomst vorm te geven.

Ze zeggen wel eens: wie voor een dubbeltje geboren is wordt nooit een kwartje. Dat je op een gegeven moment een plafond moet tegenkomen. Ik wilde me niet laten beperken door dat plafond, ik wilde zelf vorm geven aan mijn leven. Van overleven naar écht leven. En dat kon alleen maar door actief tegen dat plafond te vechten.”

“Mijn relatie met school was in mijn vroege tienerjaren nogal turbulent. Op de basisschool kreeg ik een VMBO-advies, maar de Cito-toets ging volledig aan mij voorbij.

Toen ik begon op het vmbo, gedroeg ik me echt als een etter. Als een eigenwijze en recalcitrante puber die geen sturing kreeg vanuit huis. Dit leidde er natuurlijk toe dat ik in de brugklas al van school was gestuurd. Met heel veel papiertjes en excuusjes ben ik toch op diezelfde school weer aangenomen. Ik raakte vooral geïnteresseerd in economie. Voor de economische vakken haalde ik goede cijfers, omdat ik gefascineerd was door ons monetaire systeem en het concept van vraag en aanbod. Ik groeide op met weinig, waardoor geld een belangrijke factor werd. Daar ben ik heel eerlijk over.”

Ik begon op het mbo met marketing en communicatie. In het verlengde van die passie voor economie. Maar ik was wel echt aan het puberen, ik was echt mijn eigen mannetje dat alles al wel wist. Na een kort jaar stopte ik met die opleiding. Maarja, ik was zestien, leerplichtig en moest uiteraard van m’n moeder gewoon naar school.

Mijn moeder zei: ‘als je in de tussentijd niet naar school gaat, moet je betalen om in dit huis te wonen’. Om deze kosten op te vangen, ging ik doen waar ik dacht dat ik goed in was: dingen verkopen. Ik vond een baantje bij een callcenter en daar begon ik met verkopen via koud bellen.

Werken was mijn ontwikkeling. Zeker in het licht van mijn opvoeding denk ik dat de keuze voor werken logisch voelde. Koud bellen is een harde wereld, maar je kan er ook leuk geld mee verdienen. Je kreeg uurlonen die best wel hoog waren, je kreeg bonussen, je kreeg prijsjes als je iets speciaals gedaan had, enzovoort. Je kreeg constant bevestiging dat je goed bezig was.

Uiteindelijk ben ik gestopt bij het callcenter. Ik denk dat niemand dat met plezier erg lang vol kan houden. Tijd voor de volgende stap:  langs deuren lopen. Wederom een salesfunctie, alleen nu had ik een directe connectie met mijn klant zonder een telefoon ertussen. Daar heb ik wel echt plezier in gehad! En iets heel grappigs: de lessen die ik daar geleerd heb, die gebruik ik vandaag nog steeds in mijn werk.

Na een jaar sales ben ik weer gaan studeren. Met een hele andere instelling kwam ik terug naar school. Dezelfde opleiding, alleen versneld vier jaar in één jaar gedaan. Ik wilde gewoon m’n MBO-4 halen, en dan door.

“Ik ben zeker verder gaan leren. De uitleg voor die besluitvorming heeft wat context nodig. Ik ben opgeleid tot marketeer, dus ik denk in segmenten en persona’s. Een manier van denken die me heeft laten inzien dat er in Nederland wel degelijk verschillen in klassen bestaan, gebaseerd op zaken als achtergrond en inkomen.

Ik groeide op in een wijk in Hoograven. In deze wijk staan voornamelijk sociale huurwoningen en iedereen uit die omgeving kent dezelfde problemen: sociaal, financieel, noem het maar op. Alleen mensen blijven vaak hangen in die omgeving. Hun voorbeelden, hun sociale sfeer, dat zijn hun ouders & buren. Op vrij jonge leeftijd realiseerde ik me dat ik een ander pad wilde bewandelen.

Als ik geen aanpassing in mijn leven zou maken, dan zou ik in deze sfeer blijven. Ik moest uit die omgeving weg. Dus ik nam moeilijke maar drastische maatregelen. Ik stopte met mijn baantje, ik stopte met mijn relatie, en ik schreef mij in op de Hogeschool. Ik “verbrandde mijn schepen” en startte een nieuw leven.

Het eerste vak bij Commerciële Economie was marketing en dat vak was de reden dat ik deze studie had gekozen. Ik snapte marketing, ik wilde er nog meer over weten en above all, ik wilde erin uitblinken. Marketing is psychologie. Opgroeiend in een achterstandsbuurt van Utrecht zie je de effecten van psychologie. De kracht van jezelf motiveren, maar ook de gevolgen van demotivatie.

We leerden uit dikke lesboeken van Kotler. Deze boeken heb ik nog steeds, en ik durf te zeggen dat ik een groot deel ervan uit mijn hoofd ken. Mijn wil om hard te studeren was uitzonderlijk binnen onze klas, mogelijk aangewakkerd door mijn achtergrond als mbo-student. Het verschil tussen een 19-jarige mbo’er en een 17-jarige havo-student is dat de mbo’er naar het hbo is gegaan omdat die dat écht wil. Niet omdat het een logische vervolgstap was na de middelbare school, maar omdat de mbo’er zeker weet dat dit is wat hij of zij wil doen.

Ik deed mijn huiswerk en ik stelde moeilijke vragen aan mijn docent. En ik zat in m’n uppie voorin de collegezaal, daarna vier rijen met niemand en dan de rest van de klas. Xander kwam op een gegeven moment naar beneden om naast mij te zitten. Omdat hij ook gemotiveerd was om iets van dit vak te maken.

Vanuit die ontmoeting zijn we samen verdergegaan.”

“Ik denk dat het heel belangrijk is om regelmatig terug te kijken naar waar je vandaan komt. Naar wat je hebt overwonnen. De omgeving waar je vandaan komt, heeft je gemaakt tot wie je vandaag bent. En het is belangrijk om die omgeving iets terug te geven. Neem bijvoorbeeld m’n oude buurman. Hij hielp mij toen ik van school af was aan een baantje, en nu kan ik hem helpen met zijn bedrijf. De mensen uit mijn verleden zijn mensen met het hart op de goeie plek, daarom verdienen zij dat.

Ik denk dat dat één van de meest waardevolle lessen is die ik geleerd heb in die achterbuurt. We zijn allemaal mensen en we zijn allemaal gelijk. We ervaren allemaal emoties. Of je nu worstelt met schulden of een fortuin hebt vergaard, we huilen allemaal bij verdriet en lachen bij vreugde. We zijn in essentie hetzelfde.

Het verschil: de een heeft pech, de ander niet. En er zijn systemische problemen zoals sociale ongelijk die die pech vergroten. En als je opgroeit in zo’n omgeving, dan weet je vaak niet beter.

Daarom ben ik zo ontzettend blij dat ik de kans heb gekregen om een bacheloropleiding te doen. Die toegang tot kennis heeft mij de mogelijkheid gegeven om aan mijn leven te sleutelen en op het punt te komen waar ik nu sta. Om uit mijn startpositie te groeien. Ik ben eenendertig jaar en heb mijn leven best wel voor elkaar. Het heeft best wel even geduurd voordat ik dat hardop durfde te zeggen. Omdat het voor mij logisch was: hard werken want je moet overleven. En opeens sta je op een plek waar je gelukkig bent.

Die plek heb ik zelf gemaakt. Ik stel mezelf proactief op, ik heb een bedrijf opgericht en daar ben ik één van de initiatiefnemers, ondernemers, en risiconemers. Dat maakt niet dat ik meer waard ben dan een werknemer. Het feit dat ik aandelen heb, is geen waardevol onderdeel van het gesprek. Wat belangrijk is, is dat we allemaal werken aan iets waarin we geloven. Ik geloof in dit bedrijf, onze missie en onze visie, en ik zoek mensen die deze visie delen.”

“Het geloof in onze missie komt terug in ons Manifest. We hebben hier een paar jaar geleden voor gezeten en het begint steeds meer sturend te worden in hoe wij binnen alle XY-bedrijven ons werk doen. En het helpt ons met het vinden van passend personeel. Zie je jouw eigen normen en waarden terug in het XY Manifest? Dan is er hoogstwaarschijnlijk wel een plek voor jou binnen deze onderneming.

Laten we de XY Solutions Group als een snelgroeiende scale-up zien. In een scale-up is het belangrijk dat mensen hier werken omdat ze dat echt willen. Niet omdat ze een salarisstrookje willen innen, dat kunnen ze ergens anders echt wel beter doen. Het Manifest (als extensie van onze visie) is zo ongelofelijk belangrijk omdat het mij helpt om mensen te screenen die passen bij ons bedrijf. Die ons kunnen laten doorgroeien naar een nog betere dienstverlener.

Groei is daarin een belangrijke drijfveer. Groei van het bedrijf, maar ook de groei van de medewerkers. De gemiddelde leeftijd van een XY’er is 30 jaar. Natuurlijk hebben ze als persoon al een heel leven achter zich, maar als professional zijn ze nog volop in ontwikkeling. Ze zijn in het grote geheel nog zoekende. Ik durf met zekerheid te zeggen dat ze over vijf jaar hele andere plekken bekleden dan dat ze nu doen. En de groei van de Solutions Group speelt daar perfect op in.”

“Als ervaringsdeskundige kan ik mensen helpen het beste uit zichzelf te halen. Ik denk namelijk dat het vooral een instelling is. Maakbaarheid is zo ontzettend belangrijk en het geldt voor iedereen. Als je iets wil dan kan het echt, maar het vereist inzet! Ik geloof dat je heel veel invloed hebt als je proactief bent. We hebben het geluk dat we mogen opgroeien in een land zoals Nederland waar genoeg kansen bestaan om die pro-activiteit te belonen.

Een goed boek om te lezen wat het idee van maakbaarheid ondersteunt is ‘The 7 Habits of Highly Effective People’ van Stephen Covey. Dit boek heeft mijn ideeën over maakbaarheid gevormd. Als je serieus neemt wat er in het boek verteld wordt, dan kan het echt je leven veranderen. Dan kom je erachter dat er heel veel bij jezelf ligt, dat je voor een groot gedeelte zelf verantwoordelijk bent voor je eigen leven. En dat als je daar ontevreden over bent, dat je er iets aan kan doen. Neem dan niet aan van ’dit is nou eenmaal zo’, maar probeer te kijken wat je wel kunt doen. Wat ligt er wel in jouw cirkel van invloed. Wees proactief. Doe het!”