Binnen XY is er een bijzondere kijk op leiderschap. Onze kijk zie je maar zelden, en nog minder in het Westen. Als je Sun Tzu, Machiavelli, Keiretsu, Shacho-Kai, strategische controle en ondernemersdrang van Xander en Yoram in een blender gooit, en het mengsel een paar jaar in een couveuse stopt, krijg je uiteindelijk een groep bedrijven in de zakelijke dienstverlening. Alle XY-bedrijven zijn actief rondom het thema digitalisering en groei. Ieder bedrijf heeft een vakinhoudelijke specialist als managing partner. Eens in de zes weken komen de partners bijeen voor een vergadering over doelen, afstemming, ontwikkeling en kwaliteit. Dit model lijkt te werken. En na het lezen van dit artikel, weet je iets beter waarom.
In dit artikel maken we een deep-dive in de visie op leiderschap binnen XY en hoe die tot stand gekomen is. We beginnen met de grootste inspiraties van onze leiderschapsvisie, waarna we de specifieke modellen die voor XY van toepassing zijn gedetailleerder uitleggen.
Een van de oprichters van XY, Yoram, is al jaren geïnteresseerd in het thema leiderschap en heeft de meeste werken over het onderwerp bestudeerd. Wat hem betreft zijn er een paar denkers er schrijvers die toonaangevend en relevant zijnen sommigen zijn al duizenden jaren dood…
Deze vijf auteurs hebben veel invloed gehad op de professionele ontwikkeling van Yoram. Omdat Yoram voor een groot deel verantwoordelijk is voor het fundament waarop XY gebouwd is, is het niet gek dat er een mix van Westerse maar vooral ook Oosterse invloeden merkbaar is in de XY-praktijk.
Het Keiretsu-model is een Japanse bedrijfsorganisatiestructuur die in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw populair werd. Het is een netwerk van onderling verbonden bedrijven die nauw samenwerken om gemeenschappelijke doelen te bereiken.
In een Keiretsu werken verschillende bedrijven in verschillende sectoren samen om een gezamenlijk doel te bereiken. Het kan worden onderverdeeld in twee soorten:
Het doel van een Keiretsu is om samenwerking en synergie tussen bedrijven te creëren, wat leidt tot betere kwaliteit, efficiëntie en winstgevendheid. Een ander belangrijk kenmerk van een Keiretsu is dat het partnerschap tussen de bedrijven vaak gebaseerd is op langdurige en stabiele relaties, in plaats van puur op basis van winst of contracten.
In een horizontale Keiretsu hebben bedrijven vaak aandelen in elkaars bedrijf en delen ze informatie over nieuwe producten en technologieën om hun concurrentiepositie te verbeteren. In een verticale Keiretsu hebben de bedrijven vaak langdurige leveranciers-afnemersrelaties en werken ze nauw samen om de kwaliteit van het eindproduct te verbeteren.
Een Shacho-kai is een organisatie van Japanse bedrijfsleiders die samenwerken om hun bedrijven te verbeteren en de economie van Japan te versterken. “Shacho” betekent “president” of “CEO” in het Japans, en “kai” betekent “vereniging” of “club”.
De rol van een Shacho-kai is om de uitwisseling van informatie en kennis tussen de leiders van verschillende bedrijven te vergemakkelijken. Leden van een Shacho-kai komen regelmatig samen om te netwerken, ideeën uit te wisselen en gezamenlijke projecten te ontwikkelen. Het doel is om de individuele bedrijfsprestaties te verbeteren, terwijl tegelijkertijd de economie van het geheel wordt versterkt.
Een Shacho-kai kan bijvoorbeeld gezamenlijke initiatieven ontwikkelen op het gebied van innovatie, exportbevordering, personeelsontwikkeling en maatschappelijke betrokkenheid. De leden kunnen ook gezamenlijk lobbyen bij de overheid voor gunstige wetgeving en beleid dat de economische groei bevordert.
Een Shacho-kai kan ook fungeren als een mentororganisatie, waarbij ervaren leiders jongere en minder ervaren ondernemers begeleiden en adviseren. Dit kan helpen om de volgende generatie leiders voor te bereiden en te ontwikkelen, waardoor de continuïteit en stabiliteit van de bedrijfssector wordt gewaarborgd.
In Japan speelt de Shacho-kai een belangrijke rol in het bedrijfsleven en wordt het gezien als een manier om de concurrentiepositie van Japanse bedrijven te versterken en de economische groei te bevorderen.
In 1992 publiceerden Chandler en Campbell het artikel “Strategische controle: een kritische beoordeling”. In dit artikel onderzochten zij het concept van strategische controle en concludeerden dat het een belangrijk maar vaak verwaarloosd aspect van strategisch management is.
Chandler en Campbell betoogden dat strategische controle een continu proces is van het monitoren en evalueren van de prestaties van een organisatie en het nemen van corrigerende maatregelen om de strategie bij te stellen wanneer dat nodig is. Ze wezen erop dat strategische controle niet alleen betrekking heeft op financiële prestaties, maar ook op niet-financiële factoren zoals klanttevredenheid, kwaliteit en innovatie.
Een belangrijk aspect van strategische controle is het identificeren van kritische succesfactoren (KSF’s) die de prestaties van een organisatie beïnvloeden. KSF’s zijn die factoren die essentieel zijn voor het succes van een organisatie in een specifieke sector. Chandler en Campbell benadrukten het belang van het identificeren en monitoren van KSF’s om ervoor te zorgen dat een organisatie op de goede weg blijft om haar strategische doelen te bereiken.
Chandler en Campbell merkten op dat strategische controle een gedeelde verantwoordelijkheid is van alle niveaus van de organisatie, en dat het management ervoor moet zorgen dat er effectieve systemen en procedures zijn om strategische controle uit te voeren.
Zoals je wellicht kunt voorstellen delen we graag informatie over deze ideeën en helpen andere ondernemingen ook bij het realiseren van een leiderschapsmodel waarmee zij hun volledige potentie kunnen benutten. Je bent vrij om contact op te nemen met ons om eens te sparren.